11 sept Moab

We doen het vandaag op ons gemak en daardoor komen we pas om een uur of tien bij het Arches NP aan, net zoals alle andere toeristen die het vandaag op hun gemak doen. Het wordt steeds drukker in dit park en op dit tijdstip - kom vroeger of later - staat er een gigantische rij auto's voor het toegangshokje. Er zijn twee rijen en dan is de keuze voor ons altijd heel gemakkelijk. De linkerrij is altijd het snelste. Als je nou staat te wachten in de rij voor het buffet van een casino in Las Vegas of voor een hokje in een nationaal park, de linkerrij is altijd het snelst. Doe uw voordeel met deze wijsheid zou ik zeggen.

En wat doen wij? De rechterrij! Ik zag in een flits dat in die rij twee grote campers stonden. Doe rechts maar, die campers tellen voor drie auto's, die rij gaat vast sneller, zei ik in een moment van verstandsverbijstering. Nou het kan wel zijn dat die campers voor drie auto's tellen, maar de linkerrij gaat wel drie keer zo snel. Waarom? Geen idee, maar het werkt nu eenmaal zo. I told you so. (En handel er niet naar.)

Maar goed, op een gegeven moment stroomt al het water naar de zee en komen ook wij in het park. We rijden als eerste naar de parkeerplaats waar de Park Avenue trail begint.

De trail loopt hier van 'you are here' naar de parkeerplaats bij de Court House Towers. Je kan het (1,6 mijl) one way doen - maar dan moet je wel aan de andere kant door iemand worden opgepikt - of je kan heen en weer lopen. Wij doen het laatste.

Heen is het a piece of a cake; het is steeds dalend en we lopen zelfs nog deels in de schaduw. Terug is het different koek, niet alleen is het nu omhoog lopend maar ook lopen we de hele tijd in de zon; de schaduw is verdwenen.

We vinden het een erg mooie trail, Marianne blijft maar foto's maken, wat ik niet erg vind, want dan kan ik even uit rusten. Heb je daar al een foto van gemaakt? roep ik op de terugweg dan ook regelmatig.

We zijn overigens niet de enigen in het park die veel foto's maken.

We rijden na deze wandeling door naar de Windows sectie in het park. Big Mistake! Er staat daar een grote file voor een parkeerplaats. Terwijl Marianne probeert uit de file te komen en terug te keren naar de hoofdweg, stap ik uit de auto en loop even een stukje. Ik ben lopend vele malen sneller dan zij rijdend en dat terwijl ik geen snelle loper ben. Ik maak een paar snelle foto's van de arches hier, herstel ik maak even snel een paar foto's van de arches hier, en dan rijden we weg, uit de drukte.

Het is ondertussen al één uur en we rijden daarom naar de picknickplaaats vlakbij Balanced Rock voor onze boterhammetjes en yoghurtjes.

Uw fotograaf kunstzinnig aan het werk

We besluiten om de drukte van het park achter ons te laten en nadat we bij Visitor Center onze waterflesjes weer bijgevuld hebben, verlaten we het park.

We rijden richting Moab, maar voordat we daar zijn, slaan we af naar de Potash road (SR 297). Dit is de weg van waarvandaan je naar de Corona Arch kan lopen, een grote arch die buiten het park ligt. Eerst rijden we echter nog een stuk verder, tot de plek waar het verharde gedeelte van de weg ophoudt. Het is een mooie weg, waar de Mighty Colorado langs stroomt.

Als we bij het einde zijn, dat is waar de onverharde Schafer Trail begint, keren we. Terwijl wij even stoppen om wat foto's van de Colorado te maken, horen en zien we honderd meter verder wat kleine rotsblokken omlaag vallen. Eentje blijft er op de weg liggen. Er staan waarschuwingsborden voor Rockfall, maar daar heb je niet zo veel aan. Je zult zo'n rotsblok maar net op je auto krijgen als je er langs rijdt.

We rijden naar de parkeerplaats waar de Corona Arch begint en beginnen aan de trail. Hij staat goed aangeven met blauw geverfde pijlen op de grond. Er zijn twee lastige punten onderweg. Je moet je een keer met hulp van een stalen ketting en in de rotsen uitgehakte treden omhoog zien te werken en je moet ook nog een klein laddertje op. Zie hier uw klimgeiten in actie bij het ketting-gedeelte en bij de ladder.

De Corona Arch is een erg grote arch. Vlakbij is er overigens ook de Bowtie Arch te zien.

De Bowtie arch

De Corona Arch met uw verslaggever er onder.

Hierna rijden we terug naar Moab, maar onderweg stoppen we nog even bij een rotswand waar allerlei petrogliefen te zien zijn.

De afbeeldingen zijn soms moeilijk op de rotswand te zien. Het is vaak even zoeken. Ik ben daar wel goed in. Dit in tegenstelling tot de man van een Amerikaans echtpaar dat tegelijkertijd met ons daar is. Ik wijs ze de afbeeldingen daarom maar af en toe aan. De vrouw is er wel blij mee. "Can't I hire you for the rest of our holidays?" vraagt ze. Lijk me een goed plan, maar haar man vindt dat zo te zien geen goed idee, dus dat gaat niet door.

's Avonds eten we bij de Moab Brewery. Het is een kleine twintig minuten lopen vanaf ons motel. Het is een erg populair restaurant en we moeten dan ook een halfuurtje wachten voordat we aan tafel kunnen. Maar het is de moeite van het wachten waard.