31 aug Big Sur - Wawona

Om half zeven zijn we zijn allebei al wakker en besluiten om maar op te staan. Je zou gezien het tijdstip niet zeggen dat we op vakantie zijn. We breken de tent weer af, laten de lucht uit het luchtbed ontsnappen en pakken de boel in. Even later zitten we in de Lodge voor een ontbijt. Dit valt niet tegen.  Hoe slecht hun avondeten is, hoe goed hun ontbijt.

Vervolgens rijden we van de campground weg. Oorspronkelijk was het plan om met een rondleiding de Point Sur Light House te bezoeken. Dat was een goed plan, ware het niet dat een storm een deel van het pad er naar toe heeft weggeslagen. De reparatie duurt minstens nog tot de herfst van dit jaar. De rondleiding gaat dus niet door. Wat resteert is een drive by and shoot (a picture). Zie hier de picture.

Even verderop stoppen we bij een viewpoint. We zien de mist als een soort golf het land oprollen. Zie hier de vuurtoren in zijn gevecht met de mist, wat hij uiteindelijk verliest.

Als ik inzoom kan ik de vuurtoren nog net zien, maar dan zet de mist er een tandje bij, en verliezen we de vuurtoren uit zicht.

We rijden daarna verder over de Highway 1. Sommige delen van de weg liggen in de mist, sommige delen in de zon. Een rake observatie zegt Marianne. Ook de bekende brug over de Highway 1 heeft last van mistvlagen.

Als we tegen 10 uur in de buurt van het Point Lobos SP komen, overwegen we even om het park in te rijden. Eergisteren hebben we niet alle geplande wandelingen gedaan en aangezien we vandaag toch nog steeds gratis toegang tot alle staatsparken in Californië hebben, is het misschien een idee om er nog even in te rijden. Maar dat idee laten we maar snel vallen, want buiten het park langs de snelweg staat al een giga-rij auto's geparkeerd en de toegang tot het park is zelfs afgesloten. Er worden geen auto's meer toegelaten. Het is zaterdag, mooi weer en Labor day-weekend. Dan hebben alle Amerikanen een dag extra vrij.

Op een gegeven moment verlaten we de Highway 1 en rijden we richting binnenland. Het is een lange tocht naar Wawona, waar we in het Wawona hotel een kamer met gedeelde badkamer hebben geboekt. Onderweg stoppen we in Merced om te tanken en om er in een Starbucks een frappucino te drinken. Als de jongen vraagt onder welke naam de bestelling moet komen te staan, zeg ik Martin. Het duurt best wel lang voordat we onze bekers krijgen. Martin wordt niet geroepen. Maar ze blijken er al een tijdje te staan, en wel onder de naam Matthew. Heb ik weer. Martin en Matthew, hoe haal je ze uit elkaar.

Terwijl we de frappucino's nuttigen, maken we gebruik van de wifi, om even het internet op te gaan. Go Ahead Eagles, mijn favoriete voetbalclub, blijkt met 2-1 van Eindhoven verloren te hebben; Eindhoven uit, altijd lastig.Je kan ook niet even naar Amerika gaan, of ze maken er al weer een potje van, een verloren potje nota bene. Enfin, zuchtend stap ik op en we rijden weer verder.

Tegen een uur of vijf komen we bij Yosemite NP aan. Voor 80 dollar kopen we een jaarpas die geldig is voor alle nationale parken. Daarna rijden we naar het historische Wawona hotel en checken in.

We hebben een kamer op de tweede verdieping van het achterliggende Moore-gebouw. Dit stamt uit 1894. We wisten dat we een gedeelde douche en toilet hadden, maar wat we niet wisten was dat we hiervoor naar een gebouwtje buiten moeten lopen.

Onze cottage

Maar goed, we verblijven wel in een historisch gebouw. Nadat we alle etenswaren e.d. naar onze kamer hebben gesjouwd - in verband met beren die voor wat lekkers rustig auto's open breken- lopen we naar de golfbaan toe.

Naar de golfbaan toe? zult u misschien zeggen. Ja inderdaad naar de golfbaan toe. Yosemite NP is het enige nationale park met een 9-holes golfbaan binnen haar poorten. Die stamt uit 1912. De reden dat we naar de golfbaan lopen is niet dat we willen golfen maar omdat daar de Wawona Meadow Trail begint. Die loopt om de golfbaan en om een achterliggende meadow heen. De trail loopt deels door een bos. Na een halfuurtje, het is inmiddels zes uur, vraagt Marianne hoe lang de wandeling eigenlijk is. Ik kijk op mijn papieren. Ai, 1,5 uur tot 2,5 uur. Dan zijn we pas ergens tussen zeven en acht uur terug. Dat is niet zo'n goede planning van uw reisleider.

Als tijdens de wandeling ook nog blijkt dat een groot deel van de muggen in het bos niet het communiqué heeft gelezen dat toeristen niet gestoken mochten worden, hebben we het helemaal gehad en keren om. Dat van dat muggen die het communiqué niet lezen, heb ik overigens niet zelf bedacht. Iets in die trend las ik een keer op de leuke site van Yosemite Hikes en heb ik, omdat het hier zo toepasselijk is, even geleend.

Als we terug zijn, douchen we even en gaan dan uit eten in het Wawona-hotel. Na het eten zitten we nog even in de Lounge, waar je kan luisteren naar een enthousiaste pianist-zanger die erg zijn best doet, maar die gezien zijn leeftijd meer verleden dan toekomst kent, en gaan na een tijdje weer terug naar onze kamer. Morgen weer een dag.

Dan staat de Mariposa Grove op het programma.