zondag 18 augustus 2019

22 sept Estes Park

Het is druk in het park. Toen we gisteren Estes Park in reden, zagen we bij alle motels e.d. alleen maar het 'no vacancies'-teken branden. Lang zal dit niet echter niet meer duren. Het park bereidt zich al voor op de winter. Zo is in het Alpine Visitor Center het water al afgesloten. Maar omdat het dit weekend nog redelijk mooi weer is, maken veel mensen nog gebruik van de gelegenheid om het park te bezoeken. We vrezen dan ook een beetje voor de drukte op de parkeerplaatsen en op de trails. We staan redelijk vroeg op, ontbijten in ons motel en gaan dan op pad.

We zijn Estes Park echter nog niet uit of we staan al stil op de weg. De oorzaak blijkt een grote mannetjes-elk te zijn die het dorp is ingelopen en langs de kant van de weg staat en daarmee het verkeer blokkeert.


In de rij wachtende auto's staan ook twee ambulances. Blijkbaar hebben ze geen haast, maar na een paar minuten heeft de achterste ambulance er genoeg van - of heeft nu wel iets dringends -  en zet zijn sirene aan en passeert de rij wachtende auto's. Ook de elk maakt ruimte en we kunnen weer doorrijden.

We willen vandaag een wandeling naar Bierstadt Lake maken. We parkeren de auto niet bij de trailhead (omdat we verwachten dat het daar wel vol zal zijn), maar op de Park & Ride parkeerplaats, waarvandaan je met shuttlebussen verder het park in kan. Het is er al behoorlijk druk en we zien een rij wachtenden voor de shuttlebus staan. Het is fris vanochtend en de meeste mensen zijn dan ook warm aangekleed. Ook wij hebben onze jassen aan.



Bierstadt Lake kan je op twee manieren bereiken. Via een trail die begint bij de Bierstadt trailhead - dat klinkt logisch - en via een andere trail die begint bij de Park & Ride. We kiezen voor de laatste mogelijkheid.


Vanaf de parkeerplaats is het 1,6 mijl lopen naar het meer. De eerste helft van de trail loopt omhoog. Wij dus ook. Ik moet zeggen dat - ondanks dat ik inmiddels de conditie heb van een topatleet; oké van een matige topatleet -  ik het nog een best wel een lastige trail vind. Dat komt mede omdat er veel stenen en keien op het pad liggen.



Maar als dat deel eindelijk voorbij is, loopt het een stuk makkelijker en lopen we door een beetje kaal bos richting het meer.



Het pad maakt vervolgens een rondje om het meer. Niet pal langs de oevers echter. Je moet om bij het meer te komen al of niet legale zijpaadjes inslaan. Wij slaan een vermoedelijk illegaal paadje in en even later staan we aan de oevers van de noordkant van het meer. Afgezien van de wind die hier in ons gezicht waait, is dit de goede kant om foto's van het meer te maken. Dit vanwege de bergen op de achtergrond.




We maken er de nodige foto's en lopen dan weer terug naar het pad dat om het meer heen loopt. Bij de zuidkant bekijken we het meer ook even, maar aan deze kant is het uitzicht, zonder bergen op de achtergrond, inderdaad wat minder.


We zien er ook de andere toegangstrail naar het Bierstadt Lake - die bij de Bierstadt trailhead begint - en besluiten om die trail terug te nemen. Het blijkt een trail te zijn die via meerdere switchbacks op een helling naar beneden loopt. Je moet hier wel even geconcentreerd lopen, want het pad is niet al te breed.






Beneden aangekomen lopen we naar de shuttlebusstop. Even later komt de bus aan en die brengt ons terug naar de Park & Ride.

Het is ondertussen twaalf uur en voor de lunch besluiten we om naar het restaurant te rijden dat naast het Fall River Visitor Center ligt en daar eens uitgebreid te gaan lunchen met een luxe burger. Ik moet zeggen het smaakt prima. Nadat aldus de energievoorraden weer zijn aangevuld, rijden we over de Trail Ridge Road naar het Alpine Visitor Center. Daar waren we gisteren ook al even, maar nu schijnt de zon en dat maakt het leven een stuk aangenamer.

Voor een gebouwtje zien we een grote rij staan, maar we hebben geen idee welke attractie daar in zit, dus die laten we aan ons voorbij gaan.


Wel lopen we er naar de top van de Alpine Ridge Trail. Je hebt daar een adembenemend uitzicht, maar dat is vooral letterlijk. Op deze hoogte heb ik moeite met de combinatie omhoog lopen en adem halen. Ik geeft prioriteit aan het tweede en sta dan onderweg ook regelmatig stil.



Uiteindelijk bereik ik ook de top. En heel eerlijk gezegd, valt het uitzicht me een beetje tegen.




Als je dan toch niet het uitzicht fotografeert, waarom dan helemaal naar boven gelopen?
Veel interessanter vind ik de wandeling naar de vlakbij gelegen Tundra Communities. Twijfel je dus tussen deze wandeling en die naar de Alpine Ridge, kies dan beslist voor die naar de Tundra Communities! Het is een mooie trail om te lopen. Hij gaat ook een stuk geleidelijker omhoog dan die bij de Alpine Ridge



Het uitzicht is er ook gevarieerder. Je hebt niet alleen het 'toendra-landschap' - weids en vele kleine plantjes - maar ook nog eens de nodige rotsen, waaronder een aantal "paddestoel-achtige" rotsen.







We rijden daarna weer terug naar Estes park. Gelukkig hebben we vandaag geen last van elk-files. 's Avonds lopen we naar de Italiaan aan de andere kant van het dorp. Hier hebben we twee jaar geleden ook gegeten, en het bevalt nu ook weer goed. De bediening is wel erg snel, vermoedelijk willen ze graag naar huis, het was al na achten toen we binnen kwamen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten