zondag 18 augustus 2019

21 sept Grand Lake - Estes Park



Vandaag gaan we op zoek naar de bron van de Colorado. De rivier is liefst 2330 km lang en dan is het wel handig om aan het goede uiteinde van de rivier naar de bron te gaan zoeken. Maar gezien het feit dat volgens alle bronnen (hiermee bedoel ik uiteraard de informatiebronnen) de Colorado ontspringt in het Rocky Mountain NP, zitten we - You Are Here - goed.


We gaan vandaag de Colorado River trail lopen. (Drie maal raden waar die trail heen voert.) Deze trail, die in het westen van het park ligt, stond twee jaar geleden ook al op ons lijstje maar toen kwam het er niet van. Vandaag moet het wel lukken.

Maar eerst stoppen we onderweg nog even bij de Holzwarth Historic Site. Hier staat de 'Holzwarth Ranch', een verlaten ranch met cabins uit de eerste helft van de vorige eeuw. Vanaf de parkeerplaats is het een kleine halve mijl lopen. De gebouwen zijn niet echt bijzonder om te zien, maar het is een aardige wandeling langs een meadow en ook zie je onderweg de Colorado River, die hier overigens bescheiden van omvang is.


Dit is niet de Colorado maar een vennetje


Dit is wel de Colorado. Echt breed is hij hier nog niet.


De Holzwarth Ranch, hij is zo'n honderd jaar oud.
Daarna rijden we naar de Colorado River trailhead. Maar voordat we daar zijn, zien we opeens een hoop auto's langs de kant van de weg stil staan. Aha, ongetwijfeld wildlife! Het blijkt om een eekhoorntje te gaan dat een nootje zit te eten.



Grapje, dit is een eenhoorn die we later die dag tijdens onze Colorado River Trail wandeling zagen. Nee, de dieren waarvoor al die mensen hier stil staan, betreft een kudde elk.





We bekijken ze ook even, maar dan gaan we er al weer snel vandoor. We hebben immers een lange wandeling voor de boeg. Heen en weer bij elkaar ruim 8 mijl. Ik zou die 8 mijl kunnen omrekenen naar kilometers, maar dan wordt de wandeling nog veel langer en verlies ik alle moed. Tegen een uur of tien beginnen we aan de trail.


De meeste mensen die Colorado River Trail lopen, gaan naar Lulu City, een plaats die slechts vijf jaar heeft bestaan (van 1879 tot 1884). Er werd in die tijd hier naar zilver gezocht. Lulu City telde op zijn hoogtepunt 200 inwoners. Er waren drie cafés, een paar winkels en zelfs een postkantoor. Maar erg veel is er niet meer van over (eigenlijk zelfs helemaal niets meer).

Ons plan is vooralsnog om iets verder te lopen en wel tot aan Little Yellowstone, een gebied dat zo heet omdat het wel wat weg schijnt te hebben van the Grand Canyon of Yellowstone. Vanuit daaruit zou je nog via de Little Yellowstone Trail naar het La Poudre Pass Lake kunnen lopen. Dit meestal droog staande meer wordt algemeen als de bron van de Colorado beschouwd. Maar dat alles bij elkaar is wel een heel lange wandeling en dat gaan we zeker niet doen. We kijken wel tot hoever we gaan.

Zoals gewoonlijk ben ik aan het begin van de wandeling altijd heel optimistisch over mijn conditie en alsof de trail mij even wil testen, begint de wandeling direct met een stevige klim. Gelukkig is deze klim niet zo lang en ik slaag dan ook glansrijk voor deze test.

Direct omhoog
De volgende mijl is vrij vlak. Het lopen van zo'n vlak stuk behoort (samen met het lopen van een dalend stuk) tot mijn specialiteiten en dat gaat dus ook heel goed. Ik denk dan ook dat we wel heel ver zullen komen.



Na ongeveer een mijl komen we bij een splitsing.


Volgens het routebord moeten we hier naar rechts, maar we lopen toch eerst even honderd meter naar links - dat je dat moest doen, had ik op internet gelezen; ja, ja voorbereiding! - want links ligt een kleine brug over een watertje - en je moet het weten, maar het is de Colorado. Hij is smal hier.


De eerste blik tijdens deze wandeling op de Colorado
Stroomafwaarts richting Grand Canyon
We keren na deze eerste blik op de Colorado weer terug naar de splitsing en begeven ons weer op het rechte pad, ook wel het rechterpad genoemd.

Een verkeersbrigadier wijst de goede kant op.
Maar goed, ik zal u verder niet vermoeien met alle details van de route. Voor wat betreft de grote lijnen, we lopen onder andere langs omlaag gevallen rotsen, door een bos, langs een meadow, langs een verzameling kerstbomen, en ook nog een stuk langs de Colorado. Zie hier enkele foto's die we onderweg hebben genomen.







Zoals u kunt zien is de Mighty Colorado hier breed noch diep. De twee waaghalzen op onderstaande foto's wagen zich dan ook in het midden van de rivier. Doe dit beslist niet na in verder gelegen delen van de rivier!



Ook zien we op een gegeven moment de restanten van een oude cabin. Hij staat op een mooi plekje, maar het moet wel een beetje een eenzame plek zijn geweest om er te wonen.


Een blik naar buiten door de voordeur

Dan gaat de trail omhoog. Daar ben ik zelf niet zo'n voorstander van. Moeizaam loop ik dan ook naar boven. We komen bij een splitsing. Links is het 0,2 mijl naar Lulu City, althans wat er van over is - nogmaals, niets dus - en rechts gaat het een mijl verder naar Little Yellowstone.


We besluiten om voor Lulu City te kiezen en de hele hoogte die we zojuist overwonnen hebben, moeten we nu weer omlaag lopen. Dat moet efficiënter kunnen. Beneden aangekomen zien we dit informatiebord over Lulu City staan.


Er is echt niets meer over van Lulu City, hoewel dat is niet helemaal waar. Ergens onder wat struiken zien we nog een oude plank liggen. Toch is voormalig Lulu City een populaire bestemming, vooral vanwege haar ligging aan de Colorado. Het is een mooi gebied. We eten er onze boterhammetjes op en blijven er een kwartiertje zitten.

Hier lag ooit eens een dorp


De Colorado bij Lulu City


Omdat de lucht betrekt, besluiten we niet verder naar Little Yellowstone te lopen maar om terug te keren. Als we de heuvel die we zojuist zijn afgedaald weer beklommen hebben, komen we een Amerikaans gezin tegen. Een meisje van een jaar of zes vraagt vol optimisme of er beneden een Coca Cola machine staat. Ik ben bang van niet, antwoord ik.

De terugweg gaat sneller dan heen en om vier uur staan we weer op de parkeerplaats. Bij elkaar hebben we zo'n 7,5 mijl gelopen en hebben daar inclusief pauzes zes uur over gedaan.
We stappen weer in de auto en rijden de Trail Ridge Road op. Onderweg stoppen we nog even bij Lake Irene, maar dat vinden we niet heel bijzonder - "Have you seen one lake, you have seen them all" - en we blijven er maar heel kort.


Ook bij het Alpine Visitor Center blijven we niet lang. Het is er druk en met de zon acher de wolken is het er maar koud. We besluiten om naar ons hotel in Estes Park te rijden. Bij de Gore Range maken we onderweg nog wat foto's en dan is het zo snel mogelijk naar Estes Park.


Opeens belanden we in een file en niet zo maar eentje, maar een grote file die zich met een snelheid van ongeveer twee mijl per uur voortbeweegt. Wegwerkzaamheden denken we, vermoedelijk een one-lane stuk, maar als we na veertig minuten bij de oorzaak van de file aankomen, blijken het herten te zijn. Wat???

Er staat een kudde herten langs de kant van de weg en de meeste automobilisten stoppen er uitgebreid midden op de weg - je kan er niet parkeren - om die stomme beesten te fotograferen. Er kan geen mens langs. Veertig minuten in een hertenfile! Pff, als we er eindelijk voorbij zijn - wij stoppen er niet maar maken al rijdende een foto -  kunnen we weer gewoon door rijden.



Om het achterste van deze wandelende kapstok te kunnen zien, gaan auto's midden op de weg stil en staan wij veertig minuten in de file.

Het is al bijna zeven uur als we eindelijk bij de Maxwel Inn, ons hotel in Estes Park aan komen. 's Avonds eten we ergens in het dorp.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten