We zijn vroeg wakker, nog voordat de zon op is. Even overwegen we om naar de Windows-sectie van Arches NP te rijden, de plek waar het gisterenmiddag zo druk was. Op dit tijdstip van de dag is het daar nog zeer rustig en dan kan je foto's maken van de Turret Arch gezien door de South Windows Arch, zoals we een keer in 2013 hebben gedaan. Zie onder.
Ook zagen de weinig aanwezige mensen in 2013 Indiana Martin nog in actie.
Maar dit hebben we dus al een keertje gedaan. Been there, done that. Marianne komt daarop met de suggestie om naar Canyonlands te rijden om daar in alle vroegte de Whale Rock te beklimmen. We stapppen zonder ontbijt in de auto en rijden naar het Island in the Sky deel van Canyonlands NP, dat zo'n dertig kilometer van Moab af ligt. Onderweg zien we de zon opkomen. In het toegangshokje van het park zit nog niemand en ook het Visitor Center is nog gesloten.
Aangekomen bij de Whale Rock blijkt dat wij de enige aanwezigen zijn. Ik bekijk de rots en als zelfbenoemd deskundige in het herkennen van dieren in rotsformaties moet ik zeggen dat ik er wat moeite mee heb om een walvis in deze rotsformatie te zien.
Er loopt een trail die met cairns - dat zijn stapeltjes stenen - is aangegeven en die naar de rug van de walvis voert, oftewel helemaal naar de bovenkant van de rotsformatie, waarvandaan je een mooi overzicht hebt over het in het ochtendgloren liggende park.
Ook zien we op de wanden van de walvis enkele historische petrogliefen.
Vervolgens rijden we naar de Green River overlook, waar je - niet zo verrassend - de Green River door het landschip kan zien kronkelen. Het is een mooi gezicht.
Hierna rijden we het park weer uit. Het visitor center is inmiddels open en ook het toegangshokje is nu in gebruik. We zien inmiddels ook de nodige auto's het park inrijden. We stoppen onderweg nog even om wat foto's van het uitzicht te maken.
Daarna laten we het park achter ons. We ontbijten bij de Denny's deze keer, checken uit, doen boodschappen bij de City Market - waar bijna alleen maar Nederlanders aan het winkelen zijn; we vonden al dat we weinig landgenoten in de parken tegenkwamen, hier zijn ze dus - , tanken en rijden Moab uit richting Blanding.
Onderweg maken we nog een kleine stop bij de Wilson Arch, die je vanaf de weg kan zien. Het is een vrij grote arch. Als je dat in perspectief wilt zien, dan moet er eigenlijk iemand onder staan. Wij vinden de rots waar de Arch op staat echter veel te steil om te beklimmen, maar er is altijd wel een waaghals die het toch probeert. In dit geval een Amerikaan, maar doet u maar net alsof op onderstaande foto ik het ben die er onder staat. U kunt toch niet zien dat ik het niet ben.
We stappen weer in de auto en rijden verder. De weg naar Blanding is er eentje met hindernissen. Niet alleen wordt er gewaarschuwd voor herten op de weg - watch out for deer on your lane; hoezo alleen maar voor ons wegdeel? Is een hert op de andere weghelft dan niet gevaarlijk? - maar ook staan we regelmatig stil vanwege wegwerkzaamheden. Op meerdere plaatsen wordt hard aan de weg gewerkt.
"Do not follow trucks". En wat staat er voor onze neus?
In Blanding stoppen we voor de lunch. Er is daar bij een information center een mooie picknickplaats, waar de gebruikelijke boterhammetjes en yoghurtjes genuttigd worden. Ook nemen we even een kijkje in het information center wat vooral verhaalt over de geschiedenis van Blanding.
Achter de balie in het information centrum staat een man die zo te zien een hoop van die geschiedenis zelf heeft meegemaakt. Hij vraagt of we onze namen en woonplaats in zijn registratiemap willen schrijven. Als we vertellen dat we uit Nederland komen en nu op weg zijn naar Monument Valley, wil hij ons beslist twee tips voor onderweg mee geven: Gooseneck SP en Natural Bridges NM.
Hij begint zo enthousiast er over te vertellen dat wij het niet over ons hart kunnen verkrijgen om te zeggen dat wij daar al eens geweest zijn. We bedanken de oude man hartelijk voor zijn informatie en zo te zien geeft hem dat een goed gevoel, wat op zijn beurt ons ook weer een goed gevoel geeft.
Op weg naar Monument Valley maken we nog één stop en wel bij milemarker 13 otewel het punt waar Tom Hanks als Forrest Gump in de gelijknamige film stopte met rennen.
Het is bij toeristen tegenwoordig een heel populair punt om vanaf dit punt foto's te maken. Er staan dan ook al de nodige auto's aan de kant van de weg en wij stoppen ook even. Marianne, hoewel ze groot fan is van Tom Hanks, vindt het maar onzin, maar wat moet, dat moet. Ook ik maak dus wat foto's, zoals deze die ik genomen heb toen ik de weg overstak. Je moest goed opletten, want het was druk op de weg.
En deze foto - met het bordje mile 13 goed in beeld - is genomen vanuit de berm. Dat leek me toch wel zo veilig.
Zo gauw er even geen auto aan komt, zie je mensen de weg ophollen met camera's en rare fratsen uithalen. Sommigen gaan zelfs op de weg zitten.
Tegen een uur of drie rijden we de toegangsweg naar MV in. We betalen de twintig dollar entree en melden ons even later bij de registratie voor de camping. We hebben plekje 29. Om bij je plek te komen moet je een rode zandheuvel aflopen. De auto blijft boven staan. Je moet dus elke keer door het mulle rode zand de heuvel op en neer om spullen uit te auto te halen. We hebben geluk met ons plekje. Niet alleen was het een vrij vlak stukje maar ook staan we nog eens vooraan met vrij uitzicht op de vallei. Kortom, een echt mooi plekje.
 |
| Het middelste tentje is van ons. Voor het eerst vallen we qua grootte niet uit de toon met de andere tenten, |
Het enige wat ik volgens Marianne hiermee bewijs, is dat ik in 31 jaar tijd wel ouder maar niet wijzer ben geworden. Onderstaande foto is namelijk uit 1988.
Omdat we foto's met de ondergaande zon willen maken - die zou om half acht onder gaan - gaan we vroeg eten. Dat moesten we sowieso wel, want niet-gasten van The View hotel kunnen alleen maar van 5 tot 7 in het restaurant terecht, daarna is het exclusief voor de gasten van The View.
Na het eten vinden we een mooi plekje om de zonsondergang mee te maken. Het is een spectaculair gezicht met prachtige rood gekleurde rotsen. Je blijft maar foto's maken en we krijgen als toegift ook nog eens een volle maan erbij. Zie hier een kleine selectie van deze foto's.
We waren uiteraard niet de enigen die hier foto's maakten.
Kortom een spectaculair einde van de dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten