Na het hotelontbijt (aan de ene kant is het heel goed verzorgd, met onder andere een zelfgemaakt brocollitaartje; aan de andere kant zijn er te veel zoete dingen) rijden we eerst naar het Visitor Center in het dorp en informeren daar naar trails die niet boven op de berg beginnen - weet u het nog, de liften die niet meer lopen. De man adviseert een paar trails die goed te doen zijn voor een stel zoals wij en wij rijden in de richting die hij heeft aangegeven. Het is wel de kant op waar de donkere wolken hangen.
Na een tijdje verandert de weg in een dirtroad. Hij is een beetje modderig maar nog wel goed te berijden. Opeens zien we links van de weg een campground. Het is de Oh be Joyful camping waar Bert en Saskia staan.
We moeten verder over de dirtroad. Die is ondertussen ook nog eens veranderd in een open range en op sommige plaatsen staan er dan ook koeien langs de kant van de weg. Voorzichtig rijden we er langs.
 |
| Nadat we deze gepasseerd waren, stond deze ons nog lang na te kijken. |
Onderweg zien we dat een deel van de espen toch al een beetje aan het verkleuren is en een beetje geel aan het worden is. Ze steken mooi af tegen de nog groene espen.
Wat zorgelijk is, is dat de lucht in de verte steeds donkerder wordt. En ook zien we de parkeerplaats van de trailhead maar niet.
Voorzichtig rijden we verder over de dirtroad en eindelijk zien we iets wat op een parkeerplaats lijkt. Er staat daar echter helemaal geen bord met informatie over de trail. Terwijl we daar naar zoeken, begint het te regenen, even later gevolgd door hagel. We rennen terug naar de auto. Ik schrijf de regen en hagel bij op het lijstje met klachten voor de burgermeester van Crested Butte.
We besluiten terug te rijden naar Crested Butte. De hagel houdt op, maar die wordt weer snel opgevolgd door regen. Daar schieten we dus niets mee op. Langzaam rijden we over de steeds modderiger wordende weg. Opeens zien we in de verte wat op de weg staan. Zijn dat elanden of koeien?
Koeien dus. We rijden er langzaam naar toe. Er staat een joekel van een stier midden op de weg, samen met een kalf. Wat nu? De stier kijkt ons met een buitengewoon chagrijnige blik aan. We zetten de auto stil en kijken het even aan. Wat doen die beesten midden op de weg? Daar is niks te halen. Ga opzij beesten, daar is het gras. Maar ze verroeren zich niet.
Moeten we toeteren of misschien langzaam naar voren rijden? Of zou dat die stier alleen maar kwaad maken? We besluiten om maar even niks te doen en af te wachten. Op een gegeven moment komt er een andere auto aan. Even hopen we dat hij ons voorbij rijdt en de stier verjaagt, maar hij verschuilt zich veilig achter ons. En dan, eindelijk, besluit één van de koeien ergens anders heen te lopen, en de stier, die ons nog een laatste kwade blik geeft, volgt samen met het kalf en kunnen we weer door rijden.
En het stomme is, een paar honderd meter verderop zien we opeens de parkeerplaats die we voor onze trail hadden moeten hebben. Op de heenweg zagen we geen bordje staan dat daar naar toe verwees en zijn we er aan voorbij gereden. We hadden dus helemaal niet naar dit punt met al die koeien hoeven te rijden. Op het lijstje voor de burgermeester voeg ik de stier en de slechte wegbewijzering toe.
Het blijft regenen en we besluiten om terug te gaan naar ons hotel, daar een was te draaien, koffie te drinken en het verslag bij te werken.
Als de was klaar is, klaart de lucht wat op. We besluiten weer op pad te gaan. Deze keer naar een andere trail die de man van het Visitor Center had aanbevolen. Prompt verschijnen daar natuurlijk donkere wolken. Oké, die trail strepen we ook weg. Het gaat lekker. We besluiten om niet verder te rijden dan Crested Butte Mountain - dat is de plek waar die niet werkende skiliften zijn; grrrr - en daar dan maar ergens beneden een trail te gaan lopen. To get a long story short. Ook dat gaat niet door.
Komt ook op het lijstje. (De brief aan de burgermeester beslaat inmiddels al twee kantjes.) We besluiten het roer en de auto om te gooien. Weg met die tips van de man van het visitor center. We kijken gewoon naar waar het wat zonniger is en gaan daar naartoe. Aan de zuidkant van het dorp schijnt de zon. Volgens het baliemeisje van het hotel (we hadden haar gisteren ook naar wandelingen gevraagd) begint daar Tony's trail. Dat is volgens haar een leuke trail.
Ze blijkt helemaal gelijk te hebben. Het is wel een beetje wonderlijke trail. De trail begint bij de McCormick Ranch. Daar staat een slagboom.
Terwijl ik sta te overwegen of we nu links of rechts van de slagboom moeten, suggereert Marianne dat we misschien ook een klein stukje kunnen bukken om onder de slagboom door te kunnen gaan. Waarom denk ik daar niet aan? Bij de slagboom staat ook een bord waarop ene McCormick je verzoekt om niet van de weg af te gaan en je op zijn land te begeven. Hou je daaraan. McCormick schiet eerst en stelt dan pas de vragen (Oké, dit laatste verzin ik ter plekke.)
Op een gegeven moment komen we bij de trailhead van Tony's Trail. Een pad voert ons naar boven naar een bosrand, waar allerlei espen staan.
Bovenaan gekomen kiezen we er voor om naar rechts te gaan. Bij een volgende splitsing kiezen we er ook voor om de rechtertak te nemen. Onderweg zien we honderden espen. Sommige espen zijn al een beetje verkleurd, maar de meesten zijn nog groen. Wat ze wel allemaal hebben zijn de schitterende witte stammen.
Op een gegeven moment komen we bij een splitsing waar het pad zich scheidt in een upper loop en een upper upper loop.
Dat is te ingewikkeld voor ons en we besluiten terug te keren naar het dorp. Onderweg worden we nog voorbij gefietst door een aantal mountainbikers, die ook gebruik maken van het pad.
Terug in het dorp lopen we nog even door de "hoofdstraat" van Crested Butte
Dan keren we terug naar het hotel en deze keer op tijd voor de vers gebakken koekjes!
Dat er twee lekkere koekjes op de foto te zien zijn, wil nog niet zeggen dat ik er ook twee heb gepakt. Echt niet! Zeker niet! Oké, misschien toch wel, maar ik had er wel recht op, want gisteren had ik er geen.
's Avonds eten we bij Sherpa, een Nepalees restaurant. Ook dat smaakt goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten